Üşüyorsun çocuk,
Yer damarları üstüne geldikçe,
Karanlıklar bağrına çöktükçe.
Geceni aydınlatmıyor artık bu şehrin lambaları.
Doğmuyor, dünyana hayatın sabahları
Ebedgâh’ında eriyorsun, gecenin ayazında
Üstünü örtmüyor artık, gazete kağıtları.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



