Üşüme Anne Şiiri - Mehmet Ali Var

-07.12.2010’ da vefat eden annem için-

Rabbimin izniyle ahrete göçtün,
Hayatta kaldım tek başıma anne…
Ötelerden bekâ şerbeti içtin,
Yas bıraktın gönül kuşuma anne…

Bulunmadı tıp da derdine çâre,
Yalancı dünyâda düşmüşün nâre,
Sessiz feryâtların kalbimde yâre,
Acılar, saplanır döşüme anne! ..

Yoklukla baş ettin gece ve gündüz,
Baharı görmeden yaşadın hep güz,
Neden bırakırsın yavrunu öksüz,
Daha ermedim kırk beşime anne! ..

Şefkatte eşsizdin, dâim korurdun,
Zorluklara karşı benle dururdun,
Azıcık incinsem sanki erirdin,
Kıyamazdın sen göz yaşıma anne...

Anladım ki yokmuş cihanda değer,
«Gariplik» rütbeymiş soyuma meğer
Miras aldıysan bu şöhreti eğer,
Benim de yazılsın taşıma anne! ..

Ayrılık, alnıma yazılı kader,
Hatıran, gönlümde yaşayıp gider,
Hasretin, ölümden daha da beter,
Arada giriver düşüme anne…

Amansız kara kış gelip yağarken,
Nâzenin tenine toprak değerken,
Varoğlu takdire boyun eğerken,
Kur’ân’ımla ısın, üşüme anne! ..

Mehmet Ali VAR 22.12.2010 Vezirköprü