Üstün İzat Şiirleri - Şair Üstün İzat

Erişilmedik tutkuların ak eşiklerinden
Çocuksu gülüşlerle el uzatmışlıklar
Bir masal kahramanları ulaşılmadık
Tüm uzanışta gecelerce kaçışlar.

Çürümüşlük kokularında bir iyimserlik

Ellerimiz Tanrı'dan her gün biraz daha uzak
Biz bir daha bir daha varıyoruz üstüne güzelliklerin
Dilimiz en duygulu yerinden kopuk
Islak sokaklarda gün boyu
Yağmursuzca sevişiyoruz

’'Yedi yıl yaşadım Şanghay’ın içinde
Kazandığım yalnız sen oldun Yüan (Ünlü şair YÜAN ZHEN) ’’ PO KİU-Yİ


Yıllarca yaşadı Almanya'nın göbeğinde
Kimse sormadı yitirdiklerini,

Sana teşekkür ederim...
Bana özgürlüğümü verdin...
Ama sen;
Tüm ak güvercinleri
Özgürlüğe uçursan bile;
Güneş doğsun diye içimize

* S.S.PÜLTEN dostuma.

Seni düşündüğümde
hiçbirzaman girmedi güneş bulutların ardına...
ve yağmurlar eksilmedi
bereketli topraklarımdan...

Ne zordur kötüye şiir yazmak
hele bir de sana
hiç bulaşmamışsa...
Kesmişse dallarını
çiçek veren ağacın
ya da

İyi hoca olamadın, öğrencilerin seni sattı.
İyi dost olamadın, arkadaşların seni sattı.
İyi koca olamadın, karın seni sattı.
İyi baba olamadın, çocukların seni sattı.

Ulan kitapsız hiç mi suçun yok senin? ...

Sen en ufak dalgalarda
yüreksiz bir kaptan gibi
gemiyi terkettin...

Tükettin
acı bir poyraz gibi

Renkler önce kör etti
Ve sonra gözümüzü açtı hepimizin
Kimimiz yeşiline vuruldu;
Kurumuş bir çiçekteki
Son yaprağın.
Kimimiz kanını içti

Durgun sularda bile bir savaş
Kıyıya atmak için çürümüş bir yaprağı
Boğuşup dalgalarla
Yense bile rüzgarı
bilir bu savaş bitmez.
Bitmez dertler kederler