Ben çok değişmedim ki, herkes ısrarla değiştin derken. Ben sadece uyandım.
Hani yıllarca uyumuşum da uyanmayı unutmuş gibi uyandım.
Aynalardaki yüzümden utandım, gözlerimdeki yaşları sayamadım.
Ben değişmedim ki, değiştirdiler usta.
Şimdi içimi dökmek, döke saça ağlamak istiyorum, haykırmak istiyorum gecenin en zifiri siyahına.
Hani gecenin içinde maviler var di, benim mavilerim doğuştan çalınmış be usta.
Herkes haklı, bir ben mi haksızım?
Bir ben mi usta?
Mutluluğu tutamayan ellerime mi kızayım, sevgiyi tadamayan dilime mi, yada yazıp yazıp silen kaderime mi?
Çürük müydü ipim?
Telhellerim bir bir kopuyor, acılarım mutluluğa evrilmiyor.
Dilimde hep paslı geçmişim, hiç mavilerle tanışmamış bir tuvalim.
Mevsimler yüreğime buzlu.
Beyaz güvercin kanadında hayallerim, oysa bir gel desen, bir sev desen, bitecek tüm acılarım.
Ama dilsizsin sen, tıpkı yüreksiz olduğun gibi.
Aşk yüreksizleri sevmez, sevgili, sevmez.
15.05.2024 00:21
Kayıt Tarihi : 15.5.2024 00:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!