İşten eve doğru yolda yürüyordum. Üst geçitle aramda 50- m. Ya vardı yâda yoktu birden aklıma şu geldi yahu şimdi üst geçittin merdivenlerini kim tırmanacak. Zaten yeterince yorgunum. Şuradan karşıya geçeyim gelen geçen arabalarda az, iki üç dakikada ya bir araba geçer ya da geçmez.
Dizlerimden taka atım kesilmişti yürümez bir haldeydim.. Sanki dünyanın yükünü sırtlanmıştım.
Üst geçittin her bir merdiveni gözümde dağ kadar büyük görünüyordu..
Bu kararsızlık arasında gidip gelmekteyken, daha yola girmeden beyazlar içinde biri karşımda duru verdi.
-haydı geç dedi yol açık baksana ben ona bakarken birden koşmaya başladım..aniden bir fren sesi ve ardında o beyazlar içindeki kişi göğsümün üstünde. Ben yerden kalkmaya çabalıyorum. Ama nafile bir türlü kalkamıyordum.
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




böyle bir üst geçit olsaydı? www.ustgecit.com
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta