Unutuluşun Hatırlayanı Şiiri - Mehmet Bi ...

Unutuluşun Hatırlayanı

Seni öyle unutacağım ki…
Bunu asla unutamayacaksın.
Çünkü sessizlikle gideceğim senden,
Ne bağıracağım, ne kapı çarpacağım,
Sadece yokluğuma alışırken
Kendi varlığının ne kadar boş olduğunu anlayacaksın.

Bir sabah uyanacaksın,
Ve benim olmadığım bir güne uyanmanın
Ne kadar karanlık olduğunu
İçinde bir yerin fısıldayacak sana.

Çünkü ben giderken
Sadece çekip gitmeyeceğim…
Ben, beni sende bırakanı
Sende bırakmayacağım.
Sana ait ne varsa
Kalbimden tek tek söküp atacağım,
Bir daha hiç dönmemek üzere…

Sen sandın ki,
Hep kalacağım,
Hep susacağım,
Hep affedeceğim…
Ama sevgiyi bile bile harcayanın
Son dizesi yoktur bende.

Sana ağlamayacağım,
Ama içimden geçen yağmuru
Senin haberin olmadan sel yapacağım.
Ve o selin altında
Sadece senin bıraktığın izler boğulacak.

Sen başka yüreklerde ararken kendini,
Ben kendi yüreğimde
Seni nasıl sildim,
Onu da bir gün ansızın öğreneceksin.
Bir bakış,
Bir şarkı,
Bir şehir
Sana benden bir şey fısıldayacak,
Ama ben artık duymayacağım.

Çünkü seni,
Hatırlamak zorunda kalmadan
Silebilmenin sessiz gücünü
İlk kez bir kadından değil,
Bir adamdan öğreneceksin.

Bir zamanlar
“Gitme” dediğim dudaklarım
Şimdi sadece susuyor…
Ve o suskunluk,
Sana duyduğum son cümle olacak.

Bir fotoğrafta göreceksin beni,
Yüzüm gülüyor olacak,
Ama o gülümsemenin içinde
Sen olmayacaksın.
Ve sen,
O gülümsemeyi gördükçe
Kendini eksik hissedeceksin.
İşte o gün anlayacaksın
Unutulan olmanın ne demek olduğunu.

Ben seni sevdim.
Ama artık sevmiyorum…
Ve bu cümle,
Sana atılan en ağır vedadır.

Finalde yalnız kalmayacaksın,
Ama beni bulamayacaksın.
Çünkü ben,
Seni öyle unutacağım ki…
Bunu her hatırlayışında
Bir şeyin eksik kalacak içinde.
Ve sen her eksilişinde
Bir daha anlayacaksın:
Unutuluş, bazen en derin izdir.

Mehmet Bildir