Unutuluş Şiiri - Seyrani Göl

Bir zamanlar vardın,
şimdi kimseye anlatamıyorum seni.
Adını söylediğimde
karşıma çıkmıyor yüzün bile hayalimde.

Bir rüyaydın belki,
çokça görülen, sabah olunca eksilen.
Bir sesin vardı,
şimdi suskunluğa karşı.

İçimde bir defter vardı sana ayrılmış,
her sayfası ince bir hatıra,
şimdi rüzgar savuruyor harflerini,
ve ben tutmuyorum artık.

Biliyor musun,
unutmak bir karar değil,
bir eksilme biçimi,
sen kendini çekince hayatımdan,
ben seni taşıdığım yerleri de unuttum.

Şimdi ne zaman aklıma gelsen,
Bir eksik gülüş,
yarım kalmış bir şarkı,
ve ne olduğunu hatırlamadığım bir vedasın artık.
S.GÖL