Unutulmuş Şehir Şiiri - Osman Samet Geçer

Bir şehrin sokaklarında kayboluyoruz,
Adımlarda yankılanıyor sessizlik.
Ne senin sesin dokunuyor bana,
Ne benim nefesim ulaşabiliyor sana.

Kaldırımlarda izler bırakıyoruz,
Silinmeye mahkûm anılar gibi.
Gözlerindeki uzaklığı soruyorum,
Sen gökyüzüne bakıyorsun, yıldızsız.

Bir kelime, bir dokunuş yetmez bu yarayı kapatmaya,
Ne zaman başlasak, hep bir yerde eksik kalıyoruz.
Kendi yalnızlıklarımızda bile yan yanayız,
Ama asla tamam değiliz.

Bir köprüden geçiyoruz suskun,
Altımızda akıyor hatıraların karanlık nehri.
Geçmişin elleri uzanıyor bize,
Ama tutmaya cesaretimiz yok.

Bu şehir bir labirent gibi,
Her çıkışta başka bir kayboluş var.
Ve biz, birbirimizin haritasını unutan iki yolcu,
Hiç bilmediğimiz bir yere gidiyoruz.

Ellerimden kayıyor zaman,
Sana ulaşmak için tuttuğum bütün ipler kopuyor.
Ne kadar uğraşsam da,
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmuyor.