Unutulmayış aynaları Şiiri - Necdet Arslan

sen hep kal
boşaltırım bu limanları
gültaşları sererim şımarık ayaklarına

büyük suların ortasında
kumsala dökülüyor izlerin
yırtılmış karanlıkları dolduran göğsünde
direngen yönleri tartarak
ayrılığını ver bana
doya doya

şimdi ufarak bir bıçkınlık
yağmurlar …. sonra birdenbire gonca kokuları
güzel olduğunu tadarak eşsizliğinin
kavuşurken guruba
sesini yığdığım sedir dalları

gözlerinde büyük şehirlerden aşırdığım
hiç sönmeyen o buruk yolculuk
kıyı dalgınlıkları sıcacık koşmacalar
kalabalık meltemlerin dilindeki vivaldi ıslıkları

içinde birdenbire kaybolduğumuz
mini minnacık ay ışıkları
kıvrılırken incelen o arzular
anahtar deliğindeki o saatler
Birbirini sımsıkı saran yönler

sonrası
belki öteler yok
belki ötelerin koynunda
son kez biz dilleniriz