Unuttuk Şiiri - Veysel Soysal

Badireye sapacağız,
Bilmem ki ne yapacağız.
İnce yerden kopacağız,
Nene-ebeyi unuttuk.

Değiştirdik huyumuzu.
Bilmiyoruz soyumuzu.
Yitirmişiz boyumuzu,
Avul-obayı unuttuk.

Dolaşırız aylak, aylak.
Ne kışlak var, nede yaylak.
Ne odun, ne çalı-çaynak
Ocak-sobayı unuttuk.

Bilmem ki, kimler hatalı.
Sürüyü çekip satalı,
Çomağı elden atalı;
Keçe-Kebeyi unuttuk.

Başladı bizlerde yozluk.
Ne çizme var, nede tozluk.
Ne mintan var, nede dizlik.
Cepken-abayı unuttuk.

İşçi-amele ne demek;
Beş para etmiyor, emek.
Kuldan özür mü, dilemek,
Hak’ka tövbeyi unuttuk.

Dokunuşu nice gizdi;
Bir gözü yemliğimizdi.
Deseni kimliğimizdi.
Heybe-torbayı unuttuk.

Nerde bilmem huzur şimdi.
GeDeOlar muzır şimdi.
Yemeğimiz hazır şimdi.
Pilav-çorbayı unuttuk.

Veysel Soysal’ım avunur;
Davayı vekil savunur(?)
“Alet işler, el öğünür.”
Emek-çabayı unuttuk.