Unutmasın Diye Şiiri - Gülden Işık

geceden kalma uykusuzluğumla
eskileri karıştırmak geldi aklıma
bir iki derken,
bir fotoğraf çıktı karşıma
solmuşluğun kenarından
gülümseyen bir ben
saçlar kurdeleli, ayakkabılar yazlık
ama yüzünde pembe bir mutluluk
kara perde önünde, mikrofon elde şiir okuyor.
bir defter buldum sonra
köşesi kıvrılmış
kömür şehrinin isi sinmiş kapağına
birkaç sayfasında yanık izleri...
belli ki gözyaşı döktürmüş felek.
bir sayfasında “taş atana ekmek at” diye yazılmış
anamın vicdanlı sözü...
tutabildim mi...
belki tuttum ama aynı ben değilim artık
geçmişin sıcaklığıyla pencereden dışarı baktım,
sonbahar, geliyorum der gibiydi.
şehrimin gökyüzü biraz bulutlu, yağmura hazır...
deniz gri, mavisi kömür tozuna karışmış.
ve çocukluğumun sesi ontemmuz sokaklarında hâlâ.
radyodan eski bir türkü geçti şimdi
“gurbette ömrüm geçecek, bir daracık evim de yok ”
babam her dinleyişte bir "of!" çekerdi,
niye çekerdi, anlamazdım
şimdi anlıyorum.
ışıklar sönse de anılar aydınlatıyor insanı
nostalji değil bu
yıllar geçti içimden.
ben sustum, o anlattı
o sustu, ben anlattım;
kurşun gibi ağır,
ama yaşatan sözler...
hikaye bitti, yağmur başladı.
ve hesabı kapattım.
fark ettim ki
geçmiş gitmemiş aslında
sadece biraz beklemiş
gönül yaşlanıp unutmasın diye.
N