Unutma Beni Şiiri - Gecenin Kalemi

Unutma beni,
Gölgeler arasında kaybolmuş bir sesim ben.
Sessizliğin içinde çırpınan,
Kayıp bir düş gibi kalan.

Unutma beni,
Yalnızlığın en koyu koynunda,
Bir zamanlar seninle atan kalp.
Şimdi sessiz,
Ama hâlâ sana ait.

Unutma beni,
Gözlerin kapalı olsa da,
Yüreğin başka yollara gitse de,
Ben buradayım,
Saklı bir köşede,
Hâlâ seni bekleyen.

Unutma beni,
Rüzgarın fısıldadığı eski bir şarkı gibi,
Kulağında çalınan,
Ama asla söndürülmeyen bir ateş.

Unutma beni,
Yağmurun damlalarında saklı kalan umut gibi,
Düşerken toprağa,
Yeniden yeşermeyi bekleyen bir tohum.

Unutma beni,
Adını anan her nefeste,
Kalbimde yeniden doğan bir sevda,
Unutma beni,
Çünkü ben hep buradayım.

Unutma beni,
Karanlıkta parlayan bir yıldız gibi,
Uzaklarda bile olsa,
Yolunu aydınlatan sessiz bir ışık.

Unutma beni,
Dudağında unutulmuş bir şarkı,
Hatırlanmaya muhtaç,
Suskunluğun içinde bekleyen.

Unutma beni,
Geçmişin kırık aynasında,
Kırık parçaları birleştiren ellerde,
Yaşamaya devam eden bir iz.

Unutma beni,
Çünkü ben, seninle başlayan,
Sensiz eksilen,
Ama asla kaybolmayan bir hikâyeyim.

Unutma beni,
Gözlerin başka ufuklara baksa da,
Kalbimin sessiz çığlıklarında saklıyım hâlâ.
Her düşüşümde, her kalkışımda,
Adım adım seninle yürüyorum bu yolda.

Unutma beni,
Ruhumun derinliklerinde yankılanan,
Sonsuzluğa uzanan bir ezgi gibi.
Susturulamaz, unutulamaz,
Hep seninle kalacak bir anı.

Unutma beni,
Çünkü ben, senin içinde yaşayan,
Sözcüklerle örülü,
Duygularla dokunan bir dünya.

Unutma beni,
Her düşüşte, her kalkışta,
Seninle var olan,
Sessizliğin içinde bir umut çiçeği.

Unutma beni,
Çünkü ben,
Karanlıkta parlayan bir ışığım,
Ve kalbinde saklı kalan sonsuz bir melodi.