Kaç geceyi harcadım
adını anmadan uyuyabilmek için,
ama her sabah
daha yorgun bir sevdayla uyandım.
Sen yoktun,
ama her yerde sen vardın.
Kendime yalan söyledim en çok,
“Geçer” dedim…
Geçmedi.
“Unuturum” dedim…
Unutamadım.
Bazı isimler,
zamanın tüm kapılarını kilitliyor insana.
Bir yüz gördüm dün,
bir bakışı seninkine benzettim.
O an anladım,
insan sevdiğini hiçbir yüzle unutmuyor,
yalnızca benzeterek yaşatıyor.
Bir yerlerde mutlusundur belki,
belki biri seni benim gibi susarak seviyordur.
Ama bil ki
kimse senin yokluğunu benim kadar ezberlemedi.
Ne zaman bir şiirin son dizesi eksik kalsa
sen geliyor aklıma,
çünkü sen,
hep yarım kalan her şeyin adıydın bende.
Kayıt Tarihi : 27.7.2025 00:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!