1985 Yılı Kadıköy Doğumlu.
Eylül'ün Babası, Elektronik Ustası.
Şair, Seslendirmen ve Radyo Programcısı.
Şehirler arası bir otoyolun,
Bir yol üstü molasında,
Demli bir çay bardağında bıraktım yarımı sende.
Saçlarındaki yıldızları,
Artık koparabilirsin Anne!
Beş dakika kaldı ayrılığa,
Herkes, son vedasını yapsın.
Kalkıyor bilinmeze doğru bu Tren,
Aşıklar, son kez bakış sın.
El sallama vaktidir gidenin ardından,
Duvarda asılı bir tabloya benzer hayatım;
Bakarsın ama, anlayamazsın özümü,
Üstad bunu çizerken ne düşünmüş dersen?
İyi dinle, unutma bu son sözümü.
Beyaz bir sayfa kadar temizdi yüreğim,
Ölüyorum ben sevdiğim,
Her geçen gün, bir mum gibi eriyorum.
Yakındır üzerime okunacak Fatihalar,
Ruhuma yoldaş olacak Dua’lar,
Okunmaya yakındır.
Uykusuz kaldığım gecelerdesin ey yar !
Uzak olsa da bana mesafelerin,
Gözlerinin içine bakacak kadar yakınımda hayalin...
Sen sussan da sevgilim,
Ben suskunluğunu dinlerim.
En güzel konuşma biçimidir susmak,
Aslında o kadar şiir yazdım ki sana,
Her dörtlüğü senin adınla başlayan.
Yukarıdan aşağıya okunduğunda,
Baş harflerinde, sen gizli olan.
Gözlerinin rengini anlattım birinde,
Kırık dökük bir hayat bizimkisi,
Sallanan sandalyede oturan bir ihtiyar gibi,
Her bayram sabahı pencerenin önünde,
Evlatlarının yerine cama konan kuşları seven.
Hani radyoyu her açtığında,
Koca bir yılın tam ortasında aldım seni kucağıma,
Denizleri kıskandıran masmavi gözlerin,
Buğday başaklarını küstüren sapsarı saçlarınla.
Adını Eylül koydum,
Çünkü en güzel bu zaman da sararırdı yapraklar,
Ne bir bebeğin ilk kokusu,
Nede bir ekmeğin mis kokusu kaldı üstümüzde...
Masumiyeti şiirlerde, şarkılarda yitirdik,
Birde çocukken oynadığımız bilyelerde...
O kadar çok sorum var ki aslında...
Mesela, neden genç yaştaki insanlar ölür,
Bir mezarın genişliği kaç metrekaredir,
Giderken bu dünyadan, yanımıza sevdiğimiz birini...
Yada sevdiğimiz bir şeyimizi alabiliyor muyuz?
Neden beyaz giydirilir bir ölüye,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!