Ünal Yıldırım Şiirleri - Şair Ünal Yıldırım

delinen gözlerimden düşenler gitti
ağır hüzünleri yüklenip
ablak yanaklı çocukluğumun
geniş gülümsemeleri
-- çekildi küçücük parentezlere
gazellenmiş ormanlarıma

yükseklerde turna olsan
süzülüp göllere insen
sümbül olup dağı sarsan
baharında eğlenemem

ayrılığı kenar koysan

ince belinde
yok olan kalçalarınla
salına salına
gelişini seviyorum

asi ve utangaç

analar yüreği
acı kaldırmaz
kimse yavrusuna
ölüm kondurmaz

yaralı sözleri

Karabiber’im
mecburdun gittin
ben nasıl ederim

günlerce uzaktasın
gönlümdesin oysa

üreten eli
el konulan emeği
ve ışığını diyalektiğin
serpilip geliştiren kavgada
kavgada neşeyi haykıran şiirlerin
ballanır

denizler akar
İstanbul’un orta yerinden
kuzeyden güneye
güneyden kuzeye
güneş yitirir yönünü
haliç

sevgime zulmetme
yanardağ ağzı gibi yüreğim
aysız gecelerine akıyor
yorgun gecelerini zorluyorum
koklayıp salınamadığın
bir bahçenin ustasıyım

eller yüreğe varmalı
kıyı giden beri gelmeli
gece ağarıp güne dönmeli
kor küle inmeden

varıp yeniden yaratmalı hayatı

verilen bir nefes gibi
uçup gittin buralardan
gözlerimde yaş bıraktın
kapımda zeytin dalı yâr

-- vakit geceye doğru