Ünal Yıldırım Şiirleri - Şair Ünal Yıldırım

ılık ılık kan uğrar
açılan yaradan

damlar toprak üstüne
hemen buğulanır

gözlerin bal sarısı
ışığı senden tadı kendinden
yine de okuyorum
yorgun gençliğini kirpiklerinden
isterdim
bir tutam sevincinde nefesim olsun

ters dönmüş külaha benziyor
ovaların omzunda sıra dağların
varlıkla yokluk atbaşı koşuyor sende
Uğurlu’dan Bademli’ye

şaraba yetmeyen üzümün

değmeseydi yüzüne
sevgilinin nefesi
nah geçirirdi
başının ağrısını
doktorun sunduğu Brezilya kahvesi

hepsi de gençtiler
serin sulara verip göğüslerini
çıplak bedenleriyle
ateş köprülerinden geçtiler
ama nasıl ge(n) çtiler

varım yoğum
iki elim
iki ayağım
varlığımı yücelten
usum
bilincim

yoluma yoldaş olmasan da
gönül dünyamın bir duvarına
yazdım seni

yolcuyum
yoktur denen sevgiler için

dallarıma
bahar taşıyan yaprağım
dudağımda salınan
çatal kiraz
çiçeklerden sağılı balım
---- yârim

öptükçe dudaklarını
gülüyor ağzın
güldükçe ağzın
öpesim geliyor

bana vereceğin

ben bu suların martısıyım
inatçı - ısrarlı -telaşlı hep
hep serseri çocuk sahillerde
ilk mavisinde ben varım sevgilerin
şevinçlerin simgesiyim
vedalar kanatlarımda hüzün bulur