Ünal Kar Şiirleri - Şair Ünal Kar

Güneşin çiçeklendiği
Nazlı bir kış gününde
Bulutların arkasına saklanan düştüm

Özlemlerim vardı sevgiye dair
İnce bir buz tabakası kadar kırılgan

Resimler yüzüne önden gülerken
Arkada bembeyaz boşluk el sallar
Tabloyu çiçekler bir bir süslerken
Gözleri gizleyen loşluk el sallar

Herkes poz vermiş fotoya bakar

Düşünce sineme sevgi ateşi
Derin hülyalara dalmam o yüzden
Bulutlar ardından, saklı güneşi
Aydınlık günlere çalmam o yüzden

Kirpiğim yaşımı artık gizlemez

Gıcırdayan kapının arkasından çık artık,
Beklediğim yetmez mi? Özlem bana zor gelir.
Yarını sorgularken, gün bitiyor bak artık
Soluğum kesiliyor, can bedene dar gelir.
Sensizliğe mahkûmken, nefes almak ar gelir.

Konuştuğun kelamı, bin düşün bir kez söyle,
Kalplere taht kurarsın, taç olursun hep öyle.

İstemeli dilimiz, güzel konuşmamızı,
Sevgi dolu dünyaya, gönülden kavuşmamızı.

Akmaya başlarken
Pamuk şekeri tepeciklerinden
Ruhta,
Tatlı mı tatlı dokunuşlar
Kalpte,
İnceden inceye vuruşlar

Bir bilinmeyenliden
Başka bilinmeyenliye
Uzanan
İnce upuzun bir yol
Sorular ve
Cevaplar

Göz uyandı görünce güneşi
Aldırmadı kıştan kalan günlere
Evecen ve özlemle
Eritti buzdan kristalleri yavaş yavaş
Umut akıttı özüne

Temmuzun beşi oldu koştuk düğün derneğine
Erzincan’da buluştuk dolduk dost yüreğine

Mustafa, Murat, Muhlis gülümsüyor burada
Mürüvvet ile Ayhan hoca bekliyormuş orada

Sevmek öyle güzel ki
Gülümsemek her şeye
Mutlu olmak her şeyden
İlkbaharın yüzü gibi
Hayata sımsıcak
Özlemle muhabbetle bakabilmek