Umutlar çöplüğünde kaybolmuş insancıklar, hayatın özü bu değil mi?
Ya şunlar!
Ellerinde pusulalar yol gösteren binlercesi, çöplüğün kalıcıları,
Karmaşalık mertebesinin uçarı düzeyinde mırıldanan kargaşalar
Yaşamsal fonksiyonlardan bihaber, vızıldayan, kurtçuk taşımaya yaramayan sinekler
Yerli yerinde bir düzende sapmalar aramak için bütün varlıkları
Yokluklarının sebebi de bu anlamsız bütünlük içindeki varlıkları
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta