Çaresiz kalıp, dertlerle boğuşunca insan…
Allah’tan umut bekler, arar durur bir güman.
Umutlar altında ışıklar gibi parlayan,
Hasta mücadelesinde umut, tabip insan.
*
Kimisi üzülür, kimisi ümitler verir,
Hak’tan yardım bekler, şifa vermeye didinir,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta