Çaresiz kalıp, dertlerle boğuşunca insan…
Allah’tan umut bekler, arar durur bir güman.
Umutlar altında ışıklar gibi parlayan,
Hasta mücadelesinde umut, tabip insan.
*
Kimisi üzülür, kimisi ümitler verir,
Hak’tan yardım bekler, şifa vermeye didinir,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta