Çocukların oynaşmasını duydu uzaktan,
Farkında olmadan, ayakları taşıdı onu, haberi yoktu kendinden.
Nihayet ayakları durmuştu bir bankın kenarında,
Çocukları görünce fark etti, girdiğini parka.
Ansızın -bir şimşek gibi- otur! dedi gözleri, göz ucuyla ona.
Bacakları büküldü oturuverdi banka.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta