.............Artık veda etmenin zamanı geldi. Yüreğim kabullenmese de hiç kimseye sevmeyi öğretecek kadar büyük olmadığımı öğrendim. Öğrendiğim bir diğer şeyde ' insan sevmeyi yaşamın içinde ' öğrenebilir ancak. Acı çekerek...severek...ya da zamanı geldiğinde,
veda etmesini bilerek.
umutsuz ve katlanılmaz bir acı sorgularken yüreğimi,hem de böylesine severken...sevildiğime inanmışken
Bu kez ayrıcalı olacak el sallayışım sana, yaşamın zaman aralıklarından izledim seni bir süre.Veda etmeyi düşünene dek.Kahreden sessizliğin...umursamaz tavrınla. Düşünüyorum da niye? ...
Sevildiğine,beğenildiğine güven mi ne?
Şimdi yüreğim tutsak ediyor düşüncelerimi,
SIMSIKI sarıp sarmalıyor, onu açmamı istemiyor artık.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
