Umudun aşısı Şiiri - Özge Senâ Bigeç

Tüm tıbbî aşılar, tedavi etmek ister hastalıkları.
Bunun içindir doktorların çabası..
Aşıya katacağı bir madde,
değiştirir belki bir minik yavrunun dünyasını.
O dünya ki; taşır içinde en saf aşkları,
insanlığa faydalı tüm duyguları..

Bunu düşünür doktor..
Evet der, sıvar kolları.
Araştırır bir ömür,
Çocuğunu, yeğenini,
yan komşusunun oğlunu getirir
gözünün önüne,
Bin azimle yola devam eder.

Ve bir gün.. o buluş...
bir uçuştur onun için, semalarda.
Yürekleri kanatlanmıştır adeta.
Annesinin isteği kulaklarında..
'Vatana millete faydalı ol yavrum'..

Annesini hatırlar doktor.. Vicdanı rahattır.
Bulunduğu yerin hakkını vermiştir o.
Saf duygular yelken açmıştır dünya denizinde,
güzelliği bitmez sahillere tüm kardeşleri ulaştırmak istercesine..
Bir bedene verilen aşı bu kadar çok mutlu eder
hem bulanı hem kullananı..

..

Her insan doktordur aslında..
Minik bedenlerin sağlıklı olması gibi,
ruhun da huzurlu olması gerekir.
Huzurun aşısıysa tüm yürek enjektörlerinde saklıdır.
Kimimiz bir tebessümle yaparız huzurun aşısını,
Kimimiz her şeyimizle..

Bir de profesörler vardır..
Onlar da yürek enjektörüne en verimli maddeyi bulmak için
kollarını sıvar, ömürlerini bu yolda harç ederler..
Yürekler derin bir nefes alır onların varlığıyla.
Bunu borç bilen yürekler, o derin nefesi aktarırlar nefesi azalmış ruhlara.
Borç böyle ödenir onların yürek dünyalarında.

Biz de borçluyuz dostlar,,
Yürek enjektörümüze aldığımız sevgi, huzur ve
umudun aşısını aktarmak için güzel neslimize..