Yavaş yavaş her gün bir şeylerimizi kaybederken, mutluluk oyunları oynamaya hazırız.Vefasızlıkları sol yanımıza, gerçekleşmeyen hayallerimizi sağ yanımıza alıp ha bire biz hayata devam müziğini çalmaya çalışırız.
Hani haksızlıkların karşısında dik duracaktık, hani herşeye rağmen ölümüne yaşayacaktık! Doğru hepimiz çok şeyleri kaybede kaybede, ümitlerimizi yitire yitire geleceğe artık bakamayız.
Bir türlü anlamış değilim. İnsan insanın merhemi
Derlerdi ya, günümüzde insan,başka insanların dert yumağı halini almış.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta