Hayal kırıklığına uğrayanları anlamıyorum...
Pireler tellal iken develer kervan iken,
Öptüğünde prensesi prens;
Uyumuştum...
Benim "HERBISEYIM" ol istiyorum.
Mesela "KARIM" OL...
Annen aradığında bana ver telefonu açmam için, muhabbet edelim onunla ben seni şikayet edeyim, sonra o da sana kızsın... Her gece koyun koyuna uyuyalim, her sabaha dudak dudaga uyanalim... Herseyi birlikte yapalim, mesela ev temizligi. Her zaman ben dagitayim sen topla, ve bana soylen:D Bana kiz bagir cagir hatta saatlerce konusma ama hep en sonunda koyun koyuna uyuyalim...
Sonra "COCUKLARIMIZIN ANASI" OL...
Her gece sirayla kalkip bakalim onlara.. Hersey esit olmali mesela 3 kere sen, 1 kere ben.. bana altini degistirmeyi ogret ki, sen degistirirken olup olmadigini kontrol edebileyim :) okula basladiklarinda sirayla goturelim okullarina, oglumuz askere gideceginde sen el sallayip gozyasi dok, bende gozlerini silip sana teselli vereyim.. dugunlerinde karsilikli gobek atalim, torunlarimiza " sen beni, yok ben seni tavladim" gibi, ikimizde birbirimize atalim her sucu ve anlatalim :) bazen baston bastona birbirimize girelim, kafamda kac baston kirarsan kir :) ama hep en sonnunda koyun koyuna uyuyalim...
Bazende "SEVGILIM" OL..
Hayatımın kadınına bir not 4
Bugün pazartesi, yine ben ve alfabeme uluorta gizlenmis , yine "sen"
Biliyormusun, bütün bu notlari numaralandiriyorum ama 1. Not hiç olmadı farkettinmi? Çünkü ilk notu seni sevdigim yaşa geldiğinde oğlumuz yazsın istiyorum, minicik yüregiyle bitanecik annesine... Sana...
Bir yanımda akşamdan kalma yari çıplak bir kadın,
diğer yanımda kağıt ve kalemim...
Bu gece de içimden ne gelirse yazmaya meyilliyim..
Ve biraz konu değiştirip,
seni ne kadar çok sevdiğimi eminim bu kez anlatabileceğim..
Avuç içlerinde seviyorum ölmeyi,
Oksijenim kalemimde benim,
Bir sensiz, bir de șiirsiz yasayamam!
Hece hece seni solurken cigerlerim,
Ben sen olurum da, ben beni tașıyamam!
Ihlamur kokulu yarim benim,
Oksijenim kalemimde benim,
Bir sensiz, bir de șiirsiz yasayamam!
Hece hece seni solurken cigerlerim,
Ben sen olurum da, ben beni tașıyamam!
Ihlamur kokulu yarim benim,
Sen gideli tam on dört asır geçti kadınım,
Parmaklarımda șiir yanıkları,
Sarı sabır çiçeği başucumda,
Aşk dallarımda salkim saçak
Ve ben köklerine kırgın bir ahlat!
Ben ömrümü sırtlanıp omuzlarıma,
Bilindik diyarlara yelken açtım!
Kendi içimde düşman edinip,
Kendi kendimle savaştım....
Ve şimdi ;
Kıyısında durup nefesini dinliyorum gecenin,
Ya da kalp atıșlarını yıldızların!
Sabahların çığlıklarını duyuyorum bazen,
Bazende martıların kanat seslerini...
Yetim çocukların acı tebessümü vardır ya buruk,
Onun tadında uyanıyorum sensiz güne...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!