Ümit Engin Şiirleri - Şair Ümit Engin

Belirsiz korkuların oluyorsa zamansız, içini bir ürperiti sarıyorsa ve cevabını bilmediğin sorular çıkıyorsa karşına hiç durmadan, sebebi bir tek benim. Olmuyor! Ne kadar denesemde, istesemde kendimi senden alamıyorum. Çoğu zaman arzularımın, isteklerimin önüne geçemiyorum. Tüm bunların yanında çaresizliğin, çaresizliğine karşı bastıramadığım duygularım, incitiyor bizi. Doğrular? Yanlışlar? İstekler? Arzular? Sen? Ben? Bazen neler oluyor bize mi diyorsun? Herşey bukadar güzelken içindeki burukluğumu sorguluyorsun? O buruk benim. Anlam veremediğin, içinde kaybolduğun herşeyim ben…


16.05.2005 / 10:50 / ümit engin

Aç kollarını, ben geldim sevdiğim. Daha önce hiç gitmediğim kadar uzaklardan geliyorum bu kez sana. Bu son yolculuğum derin yaralar açtı bende. İçimdekiler kadar dışımda yaralandı sevdiğim. Görüyor musun bedenimi? Bu göz yaşları, gövdemden sızan kan, parçalanmış bedenim… bunca yolu senin için geldim sevdiğim, kalbinin kapılarını son kez aç benim için. Ben, ebediyen senin olmak için geldim…

24.05.2005 / 09:30 / Ümit Engin

Aklımın bedenimi bırakıp esaretine girdiği geceler, yorgun bitkin bedenim uykuya hasret, kalbim bir tutuklu gözlerine. Kim derdi bir gün seveceğimi, ondan başka hiç birşey düşünmeyeceğimi. Her nefes alışımda bir adım daha yaklaşıyorum sana teninin sıcaklağını hissediyorum parmak uçlarımla alev alev duman duman yanıyorum seninle. Zifiri kara gözlerin beni içine aldığı an var gücümle sarıyorum. Nefesinin sıcaklığı vuruyor dudaklarıma beni asla bırakma sensiz bir dünya düşünemiyorum diye fısıldıyorsun kulağıma ikimizde sahte dünyanın pembe hayalleri arasında birbirmize sarılmış, nefes alma ihtiyacı bile duymadan sessizce bekliyoruz. Dünümü yarınımı hiçbirşeyi düşünmek istemiyorum sensizliğin düşüncesi kırıyor pembe hayallerimin kanatlarını…

01.03.2005 / 12:30 / Ümit Engin

Cezbetmiyor artık duyguların beni. Kurtuluyor eseratinden düşüncelerim siliyorum seni benliğimden. Gülüşlerin, bakışların, sözlerin doldurmuyor artık yüreğimi. Tüketiyorsun durmadan sevgini. Zaman artık senin aleyhine geçiyor parçalarını alıyor benden, hafifliyor sevda yorgunu bedenim. Artık eskisi gibi yıpratmıyor sevgin beni gülüp geçiyorum bana yaptığın haksızlıklara, acıyorum sana milyonların içindeki yalnızlığına…

15.03.2005 / 11:20 / ümit engin

Bir veda öpücüğü, bir sevgi sözcüğü ile ayrıldık. Yüzün, gözün, dudakların o gün olduğu gibi hala aklımda sen gittekten sonra girdim ara sokaklar gibi parçalandı kalbim. Seninle geçtiğimiz sokakları yürüdüm, oturduğumuz yerlere oturdum, uzandğımız yatağa uzandım. Herşey hala öyle buran buram sen kokuyor ki, her yanımda görüyorum suretini. Kelimeler anlamsız nu gece, bursa bir yabancı geldi bana. Seninle anlam kazanan bu kenti terk ettiğin gün başladı gündüzün karanlığı.


20.05.2005 / 17:30 / ümit engin

Ben seni her şeyinle sevdim,
Gün geldi gülücükler saçtın,
Seninle gülmeyi sevdim,
Gün geldi hünüzenlenip ağladın,
Seninle gözyaşlarını sevdim,
Gözünden akan her damlada,

Doğmak,
Bir dize kargaşa,
Nedenli nedensiz,
Belirsizliğin ortasında,
Nefes alıp vermek misali,
Çıkmaz sokaklar ardında.

Hiç bilmediğim yerlerim sızlıyor. Sevmenin huzuru, sevilmenin hoşkusu ile açıyorum gözlerimi dünyaya. Her geçen gün, her geçen ay, daha çok bağlıyor beni sevdana. Sevgi görüyorum, aşk görüyorum gözlerinde. Tutukluyor bakışların beni, esir oluyorum düşlerime her gece. Varlığın ile yokluğun arasındaki o büyük boşlukta yaşıyorum hayatımı. Seni anlatmak istedikçe görüyorum kelimelerin acizliğini, sözlerin anlamını yitirdiğiğini. Düşündükçe çoğalıyor, düşündükçe kayboluyorum sende. Kendimi, sana olan sevdamı, aşkımı anlatamamaktan bu huzursuzluğum. Nereye baksam seni görüyorum. Kime dokunsam sen oluyor. Sensiz geçen her günün ardından isyan bayraklarını çekiyorum göklere. Haykırmak istiyorum dünyaya seni seviyorum diye…

06.05.2005 / 12:40 / ümit engin

Parçalanmış bir beden,
Yılların eziyetine dayanamamış,
Benliğini kaybetmiş bir zihin,
Hep ben diyenlere yenilmiş,
Özgürlüğünü yitirmiş bir yürek,
Kendini içine kapamış,

Çok zor oldu, zaman içine zamansızlığınla kelimelerle boğuşmak. Bu nasıl bir duygu seninle sensiz olmak, aldığın nefesle uğraşmak, yaşamla uğraşmak, kendinle uğraşmak. Nedir unutmadığım, unutamadığım? İçimde biryerler acıyor durmadan acı çekiyor, göz yaşı döküyorum uğruna. Yaşam ki saniyelere sıkışmış beni kovalarken ben saniyelere tutunup seni kovalayorum zaman kavramı olmadan. Sen ise herşeyden bihaber nefes alıyorsun durmadan…

28.02.2005 / 14:00 / ümit engin