Ümit Engin Şiirleri - Şair Ümit Engin

Vurdun yüreğimi hoyrat karalara,
Bak gözlerime, konuş sevdiğim,
Sustukça ömür gidiyor ömrümden.
İster göm kuytulara,
İster uçur semalara….

Kimsesizleri oynuyorum martılarla sen bu limandan gideli. Uçsuz bucaksız bir okyanus gibi oldu yanlızlığım. Sanki seni görüyormuş gibi hasret çığlıkları haykırıyorum etrafa. Poyraz rüzgarları dövüyor bedenimi, fırtınalar kopuyor gözlerimde. Ben ise ne bir acı duyuyorum, nede bir alabora oluyor içimde. Buz kesti her yanım, seni düşünüyorum sadece…


04.04.2005 / 09:50 / ümit engin

Ölmeyi dileyeceksin…

Uzun zamandır kendimi yalnız hissedişimin sebebini artık anlıyorum. Beni zamansız yalnızlığa terk etmesinin üzerinden günler geçti. Oysaki beni çok sevdiğini söylerdi her zaman. Günlerdir çaresizliğin, yalnızlığın, sigara paketlerinin, bira şişelerinin içinde dört duvar arasında geçiriyorum hayatımı. Geri dönmesi imkansız bir yolun içindeyiz her ikimizde. Tüm bunları yaşarken gözlerim her kadında ondan bir parça arıyor. Geri gelmeyeceğini bildiğim halde beklemenin ne anlamı var ki kaybolan ömrümün kahrolan sevdamın yanında. Onu ve bana söyledikleri sözleri hatırladıkça ikileme düşüyor ve kendi kendime sorduğum sorulara cevap vermekten korkuyorum. Aklıma geldikçe, onun hakkında kötü birşey düşünmekten, beni yalnız bıraktığı için kızıp aklımdan nefret sözcükleri geçeceğini düşünmekten korkuyorum. Artık düşünmek istemiyorum sadakatinin bedelini bensizlik olarak yaşayacak ömür boyu. Yaptıklarımdan asla pişman olmadım, umarım oda yaptıklarından bir pişmanlık duymaz. Evet şimdi ruhumun diğer yarısına sesleniyorum artık tek başınasın, seni tamamlayacak hiçbir şeyin yok, bir gün sırtını dayadığın, güvendiğin hiçkimse kalmayacak “onlarda senin beni terk ettiğin gibi “seni terk edecek” o zaman dünyada insan hayatındaki en önemli olan hakikati anlayacak ve gözyaşları içinde bir an önce ölmeyi dileyeceksin…!

28.02.2005 / 18:00 / Ümit Engin

Gözlerinde ki güzelliğe teslim olduğum saatler, bakışların alır götürür beni bambaşka bir dünyaya. Her bir hece, her bir cümle sen olur; beni esir alır alacakaranlık gecelerde. Yokluğunun dayanılmaz soğukluğu çarpar yüzüme, irkilir bedenim, savaşırım sensizliğimle. Seni düşündükçe hayalimde aydınlanan gecemin ışıkları söner yokluğunun korkusuyla. Zaman bu kadar yavaş, hayat o kadar kısa ki, sensiz geçip giden ömrümün arkasından bakarım her defasında…


13.03.2005 21:20 / Ümit Engin

Bu sözlerim sana sevdiğim,
İstediğin kadar yaşarsın beni,
Kapat gözlerini şimdi,
Sadece düşün,
Kaç gece geçti sensiz,
Kaç ömür tükettik sevgisiz,

Seninle nelere gebe kaldı bu yürek; sevgiler, dostuluklar, aşlar, ihanetler, terk edilmeler. Seninle öğrendi bu yürek ayakta kalmayı, yıkılmayı. Sen yalnızlığı öğrettin, ben ise ayakta kalmanın sırlarını keşfettim. Sen bana esirliği, ben ise esaretin bedelini ödemeği öğrendim. Aşkı öğrettin bana sevmeyi, sevişmeyi. Terk etmeyide sen öğrettin bana şimdi yalnız kaldığın gibi…


15.03.2005 / 12:20 / ümit engin

Karanlık bir gece, gecenin içinde gözlerin, uzaktan seyrediyorum parıltılarını. Bir hasret kavuruyor, bir özlem, bir arzu kopuyor içimde. Ellerini hissediyorum avuçlarımda, nefesini hissediyorum dudaklarımda, bir tufandır kopuyor gözlerimde. Çekildim yine köşeme, ay ışık tutmuş, yıldızlar dans ediyor ekseninde…


23.05.2005 / 15:20 / ümit engin

Dar ve karanlık bir sokakta yürüyorum anılarımla. Yılların birikimi sevdamı saçıyorum etrafa. Kaç şehir gezdim tüketmek için sevdamı, gittiğim her şehir, girdiğim her sokak hala senin kokun, benim sevda hikalerimle dolu. Eskisi gibi biriktirmiyorum artık sevdamı, büyütmüyorum içimde, yoruldu artık bu meleğin kanatları saçıyor etrafa sevdasını…


21.03.2005 / 11:35 / ümit engin

Yokluğun bir girdap gibi çekiyor beni içine. Varlığın yüz tuttu anılarıma. Hayallerimdeki bakışların, gülüşlerin tutuyor artık beni ayakta. Yokluğuna çizgi çektim, varlığın yetiyor bana. Her adımda kararan dünyam, aydınlanıyor sevdanla…

31.03.2005 / 15:05 / ümit engin

İçimde bir sıkıntı, başımda uğultular yürüyorum durmadan. Bu yol öyle bir yol ne başı ne sonu belli. Her adımda bir çığlık ve karanlık. İnsanlar görüyorum, sahte insanlar, yalancı bakışlar. Hepsi birşeylerden korkar, çekinir olmuşlar, kimse gerçek yüzünü göztermiyor, incitilmekten yara almaktan korkuyorlar. Her adımda bir yalan ve yanlızlık.

11.03.2005 11:50 / Ümit Engin