Ulu Çınar Şiiri - Necati Karaman

ULU ÇINAR

Tarihin vâsî ufkunda,
Ulu bir çınar vardı
Haşmetliydi, vakarlıydı, hem gölgeyâbdı
Himaye ederdi yedi iklimi,
Onda sekînet var, hayat ordaydı
Ol selâmet yurdunun sakinleri
Tevhit aşkıyla doğar, onla yaşardı

Ondan koparılan akvam, şimdi ol yâra hasret
Çün gayret onda, vefa onda, huzur ordaydı
Senin, o iklimin engin ufkunda,
Tarihi yükleyen destanların var
Arz seni iyi bilir, sema tanırdı,
Güneş sende doğar, sende batardı

Böyle bir çınarın gölgeyâbıyız,
Hamt edelim, yalvaralım Mevlâ’ya
O birliği ihsan etsin bu mübarek vatana
Pervaz açıp yükselelim o muhabbet ufkuna
Dolanalım âsumânı, inelim arz-ı semaya
Dağa, taşa, enginlere, ovaya
Anlatalım o iklimin nâmelerini
Çağıralım insanlığı o hoş me’vâya
Ermek için o menzile tez elden
Tefekkürle azmedelim, yapışalım çabaya
Neme lâzım gaflettendir,
Zaman kendi akan seldir
Hayatı fehm edelim,
Râm olalım Mevlâ’ya

Teşhis edip ahvâli, idrâkinle yön ver
Sarsılmasın azmin şafaklar seni bekler
İşte mâzin, işte hâlin,
Sana yıldırımlar tesir mi eder
Vur, kalemin mızrabıyla taklit putu parçalansın
Bu aşkla ulu çınar neşv ü nemâ bulsun gönlünde
Haykır! Semalar sallansın
Çün zübde-i kâinat sende

Kararsız kalpleri hiç kaale alma
Uçarken menzile sarsılma ve usanma
Sath-ı vatanı kirleten yanlı medyalar
Kırılsın eğri kalemler,
Lâl olsun o yaban diller
Sen kelâm-ı kadîmi terennüm ederek yürü
Ufuklar seyreylesin gönlündeki sürûru
Sana mihrâk olmak ister semalar
Mâzîyi yâd ettikçe hâline bakar, ağlar
O mübarek menzile zaman seninle koşar
Sensin cetvel-i hayat
Seni bekliyor ahvâl, seni bekliyor memât

Gölgesinde o çınarın yarınlar düne hasret
Bitsin bu menfûr mezellet,
Bu nedâmet, bu gaflet
Bilgi çağının da mihmandârı sen ol
Araştır arılar gibi
Ümit ol, istikbâl ol

Ne mutlu ki varsın
Var içinde varlığın ara
Kulak ver varı var edene
Ona yönel bundan böyle
O’nu ara...