Uğur Sarı Şiirleri - Şair Uğur Sarı

Sene iki bin üç
Yaş yirmi iki buçuk tan yirmi üç
Yüreğim bir aslanın kafesinde
Aslan ise ateşli çemberden atlamak hevesinde

Dilimde bol acılı

Yoksa mevsim şimdi gerçekten sonbahar mı
Ölümden gayrı yaklaşan bir haber var mı

Bu aynadaki suret hep sahte mi gülümser?
Hangisi gerçekten sen özün kimi özümser?

Üzerine toz şeker serpilmiş
Yoğurtlu ekmeğim
Erkenden büyüyen küçücük adam
İçi bezle doldurulmuş çoraptan topum
Aklımda yer etmiş en büyük kavgam

Kırık bir testide su misali hapsolmuş yaşam
Testi suya inan suyun derdi testiyi aşam

Akşam olsa kaçıp gitsem geceye
Yasal kimliğimle
Kendimi arıyorum
Kelimeler savruldu
Nokta kayboldu
Bir şey oldu heceye

Uzak bir iklimdeyim
Burada sonbahar var
Yapraklar sarardı
Döküldü yapraklar
Burada dinmeyen bir keder var

Uzun süren açlığından sonra
Sıcak ekmek kokundum
Ardıma bakmadan kaçıyordum ki
Ebe deyip omuzuma dokundun

Kocaman bir adam zannettin

Gönlümün kapısına vurup vurup kaçıyorsun
Kapanmış yaraları zamansızca açıyorsun

Ah ettim
Vah ettim
Doğmadan ömür tükettim
Bir tutam toprak
İki damla su
Bir avuç çamurdan ibarettim