Ben..Memleketim...
Benim ulan bu memleket!
Taşıyla toprağıyla,
Yağmuruyla, karıyla benim..
Ben memleketim..
Ben, sendeyim…
Bir sevdanın
Yazılmamış son harfiyim kitaplarda,
Satır aralarında saklıdır yorgunluğum…
Ben,
Seni sevdim...
Öylesi bir bahar akşamında
Soğumuş çay tadında
Dudaklarımda seni özlemenin
Şu edep konusuna takıldı kafam
Yavaş gel, arada bi duruvee gaari..
Anlattılar seni, 'çok bilen' mişsin
Sadakadır yüzüme gülüvee gaari…
Ben, ona dediydim sana ne oldu?
“Yangınlarınızda soğudu küllerim
İsimsiz mezar taşlarım kırık
Asi bir şairim ben sözümde aykırılık
Toprağımda İs kokar ölülerim…”
-I-
İçerde acı tarhana kokusu
Akşam vakti yemek telaşı
Ve şehrin
Sokaktan gelen garip uğultusu…
Koştuk ardınızdan oysa,
Omzunuzdan kayıp düşmüştü sesimiz..
Ve sizin ayak izleriniz kaldı göz yaşımızda…
Şimdi bütün yönsüz yol alışlarımız,
İz/lerinize…..
'Ay' ki, gizlenmişliğin utancını sızdırır geceye.
Ben, henüz yaşanmamış bir sevdanın yorgunu.Başlamadığım
yolculuk, yazmadığım şiir ve söylemediğim türkü tadında bildim seni..
Kuytularda, koluna yatmış sancılar içinde, suçlu bir çocuk telaşında,
Düşler ve belki uykusuz kalışlar, gün..ve gece..
Boynundan asıldı diye
Dar ağaçlarına kelimeler…
Ölü çocuklar gibi susmuştuk…
Anlamak yetmedi sürgünü,
Mahpus kıyısını, koğuş kapısını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!