Hiç de öyle sessizce değil,
Şöyle kapıları çarpa çarpa,
Gidesim var.
Nereye mi?
Ben de bilmiyorum,
Uzağa,
Çok uzağa,
Belki de hiç kimsenin "Nereye gidiyorsun?" diye
Sormayacağı bir yere.
Bir terminal kadar uğultulu içim,
Gidenler, gelenler.
Ama ben biletimi önceden almış havasındayım,
Öyle eminim gideceğimden,
O konuda bir tedirginlik yok...
Sadece hangi otobüs onu bilmiyorum.
Şöyle kapıları çarpa çarpa,
Yeri göğü inletircesine gürültülü,
Sessiz ve sakince değil kesinlikle,
Gidesim var kendimden.
Bahara kadar en azından,
Kışları ılık yazları daha da ılık geçen bir iklime,
Kendimden uzağa,
Şu laf anlamayan,
Alıcıları kapanmış olan kendimden uzağa
Gidesim var.
Kapıları çarpa çarpa,
Yola ekmek kırıntısı serpiştirmeden,
Öylece,
Gideceğim.
Belki bahara kadar.
Mine Yılmaz Sevinç
18.Aralık.2022
04:14
Kayıt Tarihi : 29.5.2025 23:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!