Uğultu Şiiri - Mahmut Kuru

Uykularım sırtını dönmüş
yüz vermiyor artık bana
gündüzsüz geceler özlüyorum

Şehrin üstünü kaplayan kin bulutu
fırsatını bulup beynime üşüşmüş
leş görmüş sırtlanlar gibi
arta kalan gecelerimi kemiriyorlar

Molasız karabasanlar istila ediyor
darmadağın uykularda
yine de hayra yoruyorum
olan biteni
bağrıma basıyorum yalancı şahitlerimi
şehvetini kusmaya and içen bedenimi
fahişe sokaklara vuruyorum
alaca karanlık kuşağından kalma

Nefes alamıyorum karmaşadan
boğucu gürültüyü bastırmakla meşgulüm
gücümün yettiğince haykırarak
kimse beni duymuyor
aldırış etmiyorlar varlığıma
sığınacak sahte gölgelere sokuluyorum
kendi gölgeme bile sözüm geçmiyor
düşmanlarıma bekçilik ediyor

Yarınlarım yok benim
geçmişe borcum çok birikti
haciz koymuşlar yarınıma
bense tüm bunlara inat
geceden arttırdığım
gündüzleri yaşıyorum.

19 Haziran 2001-Dilovası