Düşüncelerdeki hücreler kağıtta dans ederek birleşti.
Mürekkebin yemini imzalı bir söz gibi.
Sığınağı sığındığı, yememeli yasak meyveyi yetiştirilmeli.
Hangi kelime yan yana geldi de bir diğerine yardım etti bilinmez.
Kalem kağıdı arıyor, bakıyor aşağıya.
Yazdıkça kalem duydu kendini, adağı kalbi.
Umrunda değil tükettiği tükenmez, mektup gönülde postalanmak üzere yolda.
Cümlenin sonu nereye varır bilinmez yarda.
Kayıt Tarihi : 20.3.2025 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!