Üç Nergis Çiçeği Şiiri - Kasım Kobakçı

Yüzümde filizlendi, üç nergis çiçeği,
Sessizliğe bürünmüş, viraneydi kentler,
Kargalar basardı, meydanları dalgündüz,
Ve büyümeden solardı, sürgünlerimiz,
Ezilen topraklarımızın, en ıssız köşelerinde,
Yüzümde filizlendi, üç nergis çiçeği,
Gecenin dibine, ışık saçtı onlar,
Kalkan oldular, hasmın saldırılarına,
Ve can verdiler, toprağın ruhuna.
*
Sevdamız, dallanıp budaklanmışken göğe,
Yaylalar gebe kalmışken, aydınlık sabaha,
Mavi turkuaz, çekilirken huzur göndere,
Acımasız cellat kılıcıyla, kesildi dallarımız,
Kalbimde, üç derin yara izi,
Ruhum sızlıyor, uzak şehirlerde,
Üç nergis çiçeği soluyor,
Milyonların dualarıyla, yeşeren topraklarda,
Biliyorum, sürgünler meyveye duracak,
Binlerce nergis çiçeği, açacak yeniden,
Ama sızlıyor işte, milyonların kalbi,
Babaların ağıtlarına, bulanıyor toprak,
Gözlerim deniz gibi,
Gönlüm bir lav nehri,
Kanıyor ruhum,
Üç nergis çiçeği gibi, milyon yerinden...