Üç Mart İkibinsekiz Şiiri - Y K

“Bugün yeni bir zaman,
Yarınsa tatlı bir hayat,
Desen,
Ve söksen içimdeki azabı,
Yanına alsan kanımdaki şeytanı…”

- Anlamlandırmaya çalışırken ya da anlatmaya çalışırken kendimi daha da anlamsız buluyorum sözcüklerimi, o zaman böyle anlaşılamamak daha da iyi çünkü ancak o zaman anlatabiliyorum içimi…-

Farz say ki
Bugün bir ağaçmışsın,
Yolda gördüğün şu mis kokulu en yeşil olanı mı,
Eşsiz, bulunmaz bir tür mü,
Ya da sadece herhangi bir tanesi mi?
Binlerce soru ile…
Çünkü, ağaç olmak zor,
Birini seçmek daha zor,
Durmadan düşünmek ise en zor!

Düşün ki sen sadece bir yaprak
Oluvermişin,
Oysa ağaç olmayı düşünüvermişken,
Tek bir yaprak tanesine düşüvermişin.
Kalıvermişsin,
Gidememişsin sonra,
Çıkamamış,
Bırakamamış…
Çünkü yaşam orada gizliymiş
Düşünememişin hiç!

Bir aslansın belki bugün,
Bütün vahşiliğinle saldırırken dünyaya
Amacını bilememişin.
Amacın var olmak mı sadece,
Hayata ayak uydurmak,
Sana öğretilen ve öğrettiklerinle yaşamak!
Düşünememişsin… Hiç ama hiç…

- Bir an belki sadece bir an kelebekmişsin, bir an sadece çünkü kelebek bir gün için yaşamaktaysa sense bir an için yaşamındaysan, o zaman tek bir anın değerini anlasan.-

Bir fidansın belki daha bir tomurcuk,
Yeşermek için neden aramakta,
Filizlenmek için gün saymakta.
Beklemekte,
Dilemekte
İstemekte sadece
Büyük bir ağaç olmayı…
Farz say ki yarın büyümüşsün, yücelmişsin –gözünde–
Ne geçer eline,
Düşünememişsin…

Belki bir gülücük olmuşun bir gün,
Bir çocuğun yanağına konmuşun.
Durmadan coşmuşun,
Anlamlanmışın…

Bugün bir martıymışsın
Engine denizlere yol almışın.
Çırpmışın kanatlarını o hülyalara dalmışın…
Sonra geri dönüvermişsin gene aynı,
Issız, sessiz ve dingin denizlere
Geçivermiş,
Sığınıvermiş,
Göre gelmişin…
Bir martı ki neyi gördü ki,
Bir deniz ki neyi verdi ki,
Bir mavi ki neyi buldu ki…
Gök mavi, deniz mavi
Gözyaşlarım da masmavi… Oysaki…

Bir bulutsun bir gün
Akıvermişin inadına en olmadık diyarlara…
Duruvermişsin,
Sinivermiş,
Yıkıla gelmişsin…
Sadece, öylesine belki de içlenivermişsin,
Ve dökülüvermişsin bir an sadece bir an
Sana, ona ise yıllar oluvermiş! ...

Bir hüzünsün bu gün,
Bir gözyaşı yalnız
Ya da sadece bir umut,
Sıralaya gelmişin.
Teker teker yaşaya gelmiş…
Sırmışsın bugün sadece sıradanmışsın..

Ya da sadece, belki de içinde,
Bir yanmışsın
Bilmediğin,
Ummadığın,
Anmışsın,
Düşünemediğin
Yılmışsın.
Yaşlanmışın, aklanmışın ama yılmamışın…
Ya da yılmışsın,
Ne fark eder ki!
Yoruluvermişin,
Bu koca rüyada
Uyuya gelmişin
Yarına…

…

Sonra bir gün,
Bir gün yok olmuşun,
Son bulmuşun
İçin–dışın dolmuşun
Sonra ve sonra…

“Bugün, yarın ve gelecek adına,
Hoşça kal! zaman akıp giden bedenimden,
Bu yıllar hoşça kalın sevdiklerimle,
Ve sevenlerimle yaşlanın! ...”