Biz hep üç kişiydik seninle,
Yalan iki dediysem...
Bi bir olamadık...
Sen, ben bir de Aşk...
Hepi topu
Üç kişiydik...
Aşk geziyordu aramızda,
Küstürüyordu,
Barıştıruyordu,
Umutsuzluğa düşürüyordu ta ki sen gülmeyince,
Hele ağlayınca,
Yanıyordu dünya,
Kopuyordu bir küçük kıyamet sevmediğini düşününce,
Sevince ya sevince
İşte o zaman cenneti yaşardım içimde...
Biz hep üç kişiydik seninle,
Üçüncünün adı Aşktı...
İndiremedik bire,
Bizi sımsıkı bağlayan oydu...
Yüzümüzü güldüren,
Yaşadığımızı hissettiren,
Bağrımızı yasladığımız aşktı...
Aramızda, kanlı canlı,
Gel demekle gelmeyen,
Git demekle gitmeyen,
Duygularımızı yöneten...
Ve
Onun adı Aşktı...
Mine Yılmaz Sevinç
22 Haziran 2024
22:01
Kayıt Tarihi : 20.6.2025 13:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!