Üç beş saniyeydi bizimkisi…
Ne üç beş dakika,
Ne bir saatin telaşı,
Ne günlerin ağırlığı,
Ne ayların döngüsü,
Ne de yılların tortusu vardı aramızda.
Sadece —
Evet sadece üç beş saniye
Yetmişti kalbimi yerinden sökmeye.
Senle geçen o küçücük zaman,
Bende koca bir ömür gibi büyüdü;
Çünkü bazı insanlar,
Bir saniyeye bile bir ömür sığdırır.
Sensiz geçen her an ise
Boşluğa asılmış bir takvim yaprağı gibi,
Zamanı olan ama hiçbir anlamı olmayan
Bir sessizliğe dönüştü.
Ve ben anladım ki:
Sen varsın diye uzuyordu zaman,
Sen yoksun diye
En uzun saniye bile ömrümden eksiliyordu.
Kayıt Tarihi : 23.11.2025 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!