Bu akşam alacasında hissizim öyle yalnız ve kederli
Yaprak dökümünde rüzgârın önüne kattığı insan ruhuyum sahipsizim
Karşıma sen çıksan da tutunamayacağım
Sen tutamayacaksın beni,
Hiç yitirdin mi gölgeni?
Anlatmaya çalışmıyorum ki, yaptığım, alışmaya çalışmak




''tutunamayanlar'' geldi aklıma
İlk okuyuşta insanı çarpan nice dizeye sahip şiir..
*Korkmak bu saatte, kaçacak yer kalmamışken neye yarar
*Ben bile yokum, nereye düşer ki karaltım
*Mektup bile gönderemiyoruz giden dostlara
Yalnızlıktan başka bir şey bu..İnsan tek'inin öz-ben'i ile mırıldanmaları.
'' en kendisi '' olabilmesi mümkün insanın.. Ama bunu dışavurabilmek için sanırım şiirden başka çaresi yok..
Tutunamadığımız zamanlar ki galiba ''en kendimiz'' olabiliyoruz..
Sevgilerimle
tebrikler üstad
Turhan Toy
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta