Tuttuğum elmiş bıçaklayan sırtımdan meğer

Değeceğini anlasaydım o an sökecektim gözlerimi yerinden
Arka mahallede yürürken el ele kalakaldım tüm duygularım yıkılırken
Sırf seviyorum diye tanıyorum zannetmişim seni
En ücra köşemde öldürdüm seni
En sessiz yerimde , en ıssız halimde

Oysa ne çok sevmiştim seni !
Ellerimle boğarken sevgimi
Kalbim titriyordu , kalbim nefesini yitirdi , soluksuz şimdi
Vazgeçtiğim bir tek sen değilsin ki zaten
Beni kendimden kim kurtarır şimdi .

Bu esbabın yanında bu beden yanıp kavrulsa da
Kızgın damgayla vurduğum mührümü soğutmadan açmam
İçimde öyle bir yeri parçaladın ki tamiri mümkün değil artık
Sırtıma yüklediğin bu yükün altında ezilir , kalır da taşırım
Düşman üzerine atacağım yay gibi yüreğimi gerer ,
Tuttuğum elmiş bıçaklayan sırtımdan meğer . . .