ferman dinlemez tutsak ömürlerin vurgun yarası
baharlarda maziler konuşur yangın vakti kan kızılı
ayaz gecelerde suskunlaşır sevda dönülmezin hazanı
savrulunca bir avuç toprak bile sararıp kalmadı
kör kuyularda kendini yitirenlerin özü yokluk
kaçarak varılmaz menzile destanı olan varlık
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta