Türlü Tevatürce Şiiri - Seyfi Karaca

Orda değildeyse dünya
bu böyle olmayacak dedim
Bunca hal çekip çevirip kurtarmaz benim aklımı hissimi
Dengimdir madem sağım solum uğrum gölgem bana
Yetişmeyen zuhur zaman deli vakitte suya ısrara ve toprağa
Olduysa yaksın..
Bildiği gibi etsin kendini mumdaki ışık kıvılcımdaki köz
Duramam öyle zembereği bozulmuş anda zor telaşta dar mekanda
Saat rüzgar yapsın işmar etsin çırıl dönsün yol yola bel versin
işin diğer kalan tatafından tutsun yürüsün yol yamaç ve çağlayan
Ben kısraklara taylara aygırlara karışıyor muyum
bildiği gibi
Kamçısız kişnesin tezsin tozsun sürsün yayılsın yaylasın dere tepe
Selamını sunar arzederim sevgiliye mektupsa aşktan yana iklim nevsim
Benden ki kendisi sandığı açılmadık hayallerin gönül cevheri çağıdır
Kucaklayıp saran derdin hatrı kendinden olan ufuksuzluğun
Hem türlü tevatürlerinden has çiçeği gülistan goncası
Hem de sırda yar sözde ikrar özde itibara
..gözde gizemlerin
bahçe bağıdır..

Şubat /21