Bir köklü ağaç yalnız başına başı dik yükseldi bir bozkırda.
Dalları dökülmüş sanılıyordu.
Dört bir yandan Türkler mahşer tufanında Hızır gibi geldiler.
Ağacın köküne sonsuza kadar yaşatacak Türk iksirini bir asır önce döktüklerini ve bu ağaca kimsenin zarar vermesinin mümkün olmadığını hatırlatıp gittiler.
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
O iksir,
Sevgimizdir bizim,
Ağaca
Doğaya
Bütün yaratılanlara!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta