Turgay Ata Şiirleri - Şair Turgay Ata

A h yiğitler, can yiğitler,
H arlandı yandı ağıtlar...

S iyahın kapkara tonu,
O muzlarına yüklendi…
M atem düştü ocaklara,

S OrMA GARDAŞ
O NCA CANIN
M ATEMİ VAR
A ĞLARIM...

Haber verin durmayın, kapkaranlık süzmelere,
Aydınlansınlar bakıp, sedyedeki çizmelere...

Her nereye dönsem orda izin var
Özlemin mıh gibi batar kalbime...
Sinemde dinmeyen gizli közün var
Tutuşur bakınca o son albüme...

Şairin kaleminden dökülen en son nokta,
Haykırış çığlığıdır, bir gülün yandığıdır...
Düşlerin söküldüğü her bir kanlı mısranın,
Dalları giyotinle bir bir budandığıdır...
Her şiir artık sondur, yüreğinde kan kalır
Baharlar şöyle dursun şaire hazan kalır...

Sayıkladı yine durdu sen diye
Ay tutuldu güneş dondu sonunda
Nice hayal ve düş kurdu sen diye
Yüreği katrana döndü sonunda.

Konuşurum, yeri gelir susarım,
Yağmura sor beni, sele sor gardaş...
Vatan, Millet aşkı için eserim,
Rüzgara sor beni, yele sor gardaş...

Kirpiklerin mi yorgun bakışın bir hoş sanki
Neden umursamadın geldiğimi görmedin
Bu sen misin güzelim derbeder sarhoş sanki
Ne halededir bir bakıp eserini sormadın...

Nice ömür çürüttüm şu dağda şu ovada

Medeni dünyanın içine eden
İsrail piçini görmedin dünya
Neden insanlığı kaybettin neden
Mazlumun hatrını sormadın dünya.

Medeniyet dedin ürettin silah

Sorma gitsin keyfin nasıldır diye
İç güveyisinden hallice gardaş
Giderim yükledim yükü kediye
Uzun ince yokuş yolluca gardaş...