Yaktım gemilerimi, denizler yandı,
Aşka, yabancı yaşanan ülkelerden.
Umuduma yol yapmama az kaldı,
Senli yaralarımı söküp derinlerden.
Şiirle çarmıha gerdim, arsız ruhları.
Biz, bizden dönmeyelim diye,
Dünya gece gündüz dönmekte.
Yoksa insanoğlu sadakatsiz de,
Verdiği sözünden mi dönmekte.
Dünya döner, gündüz eder geceyi
Kimse suçlu değildi,
Yazıtlar kitabeler
Ya da
Tarihi yazanlar değildi.
Bendim suçlu olan
İçimdeki ele avuca gelmez çocuk..
Bu hikayenin kahramanları
Yorgun kaldırımların, Gözler boş,
Filozof misafiriydiler, Ser-hoş
Alkole kurulan masaların, na-zaman
Uzun yol hikayeleri hepsi bir hoş,
Rakıya sunulan şiir`ler huzurunda,
Bir gülüşün uçtuğunu görmek,
Gözlerinden doğan güneşle,
Günaydınlar salarak, gün aydınlıklarına
Kozasını yırtan kelebek kadar narin.
Yaşamın tüm renklerini tek güne sığdırmış
Gözlerimi açtığımda, uçarı umutların,
Gitme!
Gidersen, bir eylül mağduru da ben olurum,
Sol yanıma saplanır hüzünler, adressiz
Gözlerim konuşamaz, kolum kanadım kırılır,
Yüreğim teslim olur gece yarısı baskınlarına,
Tanklar ezip geçer yüreğimde devrimlerimi.
Sahile bir martı cesedi vurmuş, Kalamış’ta
İyi bakın gazetelerin üçüncü sayfasına,
kaç çocuk hevesi kalmış namlularda.
İblis zangoçlarının namus diye bağırıp,
ahlak ahkâmı kesmesine aldanmamak lazım,
kaç kuytu köşede iğfal edilmektedir düşler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!