Tuncay Emrem Şiirleri - Şair Tuncay Emrem

İsminin Celâl'i hem cemâl oldu
Halinde tevâzu tam kemâl oldu
Giyindi sırtına yokluk libâsın
Âlem-i bekâ'ya intikâl oldu

Bana dedin ki, bir gün:
Bu sevgi çıkmaz sokak!
Ama sonra anlarsın,
pişmanlıkla yanarak..

Geçse aradan yıllar,

Bana aslımı sorma, gider çok uzaklara..
Atlarını sularmış dedelerim Tuna'da...
Bir ninem Selânik'li, diğeri Bosna'danmış,
Amcamın tarafıysa, dayanır Kavkaslar'a..
Büyük babam Yemen'e gitmiş ama dönmemiş,
Anneannem o zaman Çerkes gelini imiş...

Ne geceleri istiyorum, ne gündüzleri...
Ne baharları istiyorum, ne çiçekleri...
Önce seni!
Nasıl olsa hepsi,
Arkandan gelir,
Biliyorum...

Bilmem ne var ki hayalde,
Beynimin içindeki yerde,
Bunca yıl beni avutdu,
Gözlerim açık uyutdu

Işıklar, renkler, vitrinler,

Bütün kitapları at!
Koyup bir çuvala..
Şiirleri topla.

Sabah oldu, söndür lambayı artık,
Bahar geldi, sobanın artık işi ne!
Çocuk büyüdü, gereği yok beşiğin..
Bırak ana kucağını, hayat önünde!
Ve babanın dedikleri eskidi,
Şimdi kulağında sevgilinin sesi..

Söyle bana,
Gecelerin derinliğinde ne saklı?
Neden korku verir egzotik ağaçlar,
Ve bu zehir yeşili,
Yılan dili dallar?

Ne tac-ı şerifim var, ne kaftanım, ne de cüpbem.
Ne manevi makamım var, ne de göstermeye rütbem.
Zuhura geldiğim yok' tan hiçiye gittiğim burda,
Kürsüm gizli, çevrem öğrenci, ilim: hutbem..

kalk artık, yeter! derim.
senden zafer beklerim.
sıkılmış yumrukları
taşıyor bileklerim...