Tuncay Emrem Şiirleri - Şair Tuncay Emrem

Çık biraz tepelere, denize, meltemlere çık..
Sana bahar da bir şey söylemiyorsa yazık..
İçindeki son dal da kırıldı demek artık...
Çık biraz tepelere, denize, meltemlere çık.

Bir dev ordusu kapladı dağları..
Bunlardı karanlığı yiyen yaratıklar! ..
Kudretle, ışıkla dolu kolları,
Bunlar esatir kahramanları..

Çelikten kuleler, kuleden devler..

Sen ömrünün yarıdan fazlasının geçtiği,
Çiçeklerinin boşa solduğu adamsın, gel! ..
Bir gün durursa kalbin ve ellerin ki, bomboş! ..
Gözlerinden iki yaş damlası dökülecek..
Söylenmedik şarkılar, duyulmamış mısralar,
Anlatılmaz duygular, seninle gömülecek..

Gemiler geçiyor Rayn nehrinden.
Aklımdan sen geçiyorsun, sen..
Bu akşam öyle sâkin ki, Cahide!
Duyabilirim ismimi seslensen..

Gemiler geçiyor sisler içinden,

Ellerin büyür geceleri
Gelir, boğazımı sıkar,
Ellerin sinirlenir geceleri.

Ölü bir kertenkeledir önceleri,
Karanlıklar çökünce timsahlaşır,

Gönül, sana bir hal oldu,
Dalgın mısın, ayık mısın?
Cevapsız kaldı her soru,
Ondan ellerinde başın! ..

Işık, karanlığa perde

Taz haber iletsin, söyle de rüzgâr,
Rize'nin dağları yine karlı mı?
Ağlara takılırdı gümüş balıklar,
Karadeniz yine öyle zorlu mu?

Evimin orada kapısı örtük,

Rüzgârlar başladı yine,
Kapıldı ümitlerim
Sarı yapraklar gibi
Hazan seline..

Sevgilim!

Yine gel ey benim tatlı kederim.
Mozartdan bir müzik ve çiçekler..
Penceremin camında karların aydınlığı,
Ve mahzun gözlerinde ışıktan benekler..

Sen bunca şehrin ardındasın, bunca yolların.

Alıp başımı gideceğim bir gün.
Üstümde ne kimlik, ne de bir resim..
Belki adımı bile terk edeceğim.
Alıp başımı gideceğim bir gün.

Bir otel odasının bembeyaz yatağında