Yola düşen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Devamını Oku
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
acizane kelimelerime yaptıgınız güzel yorumlarınız için teşekkür edrim
Doğrusu 'sustum...' Susmak değil belki sadece, 'sessizliğimi dinledim' desem daha doğru sanırım...
'Herkes yetim kalabilir bir gün...'
Çok doğru bir tespit... Hiç kimse anasıyla, babasıyla bir ömrü tamamlamıyor çünkü... Hele 'yetim', hele öksüz doğanlar veya kalanlar... Kim anlar ki onlardan başka 'sıcak bir kucağı', okşanan saçlara değen elin yumuşaklığını, çaresizliği...
Mükemmel bir hissediş... Oldukça 'insancıl, sevecen' bir yüreğin sesi...
Kutlarım sizi Fazilet Hanım...
Dünya annesi
Ay babası
Tüm yıldızlar çoçukları
Güzel bir şiir.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta