Tüm suçlarımı sırtıma yükleyip,katran karası gecede ayrıldım şehirden,
Cebimde resminle,ismin hep dilimde,attım kendim trene.
Bir garip uzaklıktı gittiğim yer sonu olmayan kızıl bir hikaye,
İlk adımlarımda aldım kokunu,
Göremediğim cennetinden.
Yolun yarısına geldik ve ben,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta