Tülay Sustam Şiirleri - Şair Tülay Sustam

hiçbir şey iken
bir şey olmak zordu

şimdiler de
her şey de bir şey var

ellerim
yüzünü ikiye katlayınca
yere bakan
üste çıkandan daha üstün

dolaşıyorum dört bir köşeni

Dört bir yanım çıkmaz da, sonum bataklık
Yüreğim zifiri karanlıkta yalnız, çaresiz ve tek
Sonumu kendim hazırladım uçuruma gidiyorum bilerek
Işığımdın; şimdi senin aydınlığından uzak
Her yanım kör kuyu, adım attığım her yer tuzak
Yoksun şimdi yanımda...

İşçi hep çalışıp çabalar işveren yatsın yatağa
İşçi hakkını arayınca işveren kalksın atağa
Çalışıp çabalar yine de hep sürüklenir batağa
Gelin omuz omuza verelim işveren yanlısı...

İşçiler çalışır akıtırlar hep helâl alınteri

aynı yola baş koyduk
çektiniz gölgemi başka yöne
sen siz oldunuz, ben yine ben...

karasını çaldınız tenimin
sarardım günden güne

ellerin açık olanını severim
gözlerin koyu olanını

başım açıktır benim
tenimse koyu

hiçbir tele benzemez sesim

akrebin yalnızlığında düş kurarım

sağım solumdan habersiz

I.
Gözlerim senden başkasını görmüyor.
Umurumda bile değil çevremdekiler...
Benim gözlerim miyop...

Gözlerin benden başkasını görüyor

yaş kemale erdi
başımı bağla anne

kâmil olmadan
kemale erdim

“Şu dünyada üç kuruşluk aşk için...
Üzülmeye, ağlamaya değer mi? “ demiştin.

Senin için aşk üç kuruşluktu...
Sen aşkı üç kuruşa aldığını düşünüyordun
Kendince beş kuruşa da sattın aşkı