Konuşuruz bazen tükenmez kalemin ucundan tutunca...
Biliriz ki tükenmez kalem çare olur tükenmeyen acılarımıza, sevinçlerimize, hırslarımıza, öfkelerimize; öyle ki beyaz yaprakları olan defterler kirlenir duygularımızla...
En sevdiğimiz renkler bulaşır ak kağıtlara; bazen siyah, bazen mavi, bazen kırmızı...
Ve boşalırız gözlerimizden akıttığımız damlaların verdiği haz gibi...
En temiz sayfasında kirletiriz hayatı ödünç aldığımız...
Ve en derin yerinde boğuluruz tükenmez kalemin mürekkebinin...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta