Konuşuruz bazen tükenmez kalemin ucundan tutunca...
Biliriz ki tükenmez kalem çare olur tükenmeyen acılarımıza, sevinçlerimize, hırslarımıza, öfkelerimize; öyle ki beyaz yaprakları olan defterler kirlenir duygularımızla...
En sevdiğimiz renkler bulaşır ak kağıtlara; bazen siyah, bazen mavi, bazen kırmızı...
Ve boşalırız gözlerimizden akıttığımız damlaların verdiği haz gibi...
En temiz sayfasında kirletiriz hayatı ödünç aldığımız...
Ve en derin yerinde boğuluruz tükenmez kalemin mürekkebinin...
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta