Gözyaşlarıyla sulanmış yirmi üç bahar var avuçlarımda
Gülmeyi yasaklamış bana tanrılar
Öfke dolu bir yanardağ patlar içerimde
Tarumar olur sırca saraylarım
Kin fışkırır gözlerimden sevgi yerine
Küfürler savururum insanlığıma, lanetlenmiş kaderime ağlarım
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta